In deze aflevering zijn Edwin Brouwer en Jochem Bakker van De Bovenkamer te gast. De Bovenkamer is, of wórdt eigenlijk, een houtwerkplaats en maker-space. Denk aan workshops en cursussen in houtbewerking, maar ook echt een plek met de nodige machinerie en mensen waar makers hun ideeën uit kunnen werken. Ze zijn het gebouw letterlijk nú aan het bouwen.

In dit gesprek hebben we het over hun vriendschap en over hoe zij na de vele omwegen na de middelbare school weer bij elkaar in het leven kwamen; we praten over het proces om tot de stap te komen om ook écht te beginnen met zo’n megalomaan plan; en over hoe een gelijkwaardige samenwerking en partnerschap kan ontstaan, ook wanneer de een al met het idee begonnen is.

Edwin en Jochem zijn al vrienden sinds de middelbare school en dat merk je. Hoewel ze sindsdien natuurlijk volwassen zijn geworden, wakkert hun dynamiek misschien juist wel daarom een enorme speelsheid bij elkaar aan. Daarnaast is het mooi om te zien hoe blind zij elkaar vertrouwen en ben ik blij met de plek voor het houtambacht die zij neerzetten. Dank je wel voor dit mooie gesprek heren! Veel plezier met luisteren. Hier zijn Edwin en Jochem.

Edwin Brouwer

Jochem Bakker

De Bovenkamer

NB: Het bouwen van een gebouw is natuurlijk notoir moeilijk om goed te plannen, zeker in de afgelopen jaren. Daar zijn ze niet uniek in. Ze hebben een crowdfunding nodig voor de laatste loodjes. Help jij hen ook mee? Er staan mooie beloningen, waaronder ook workshops houtbewerking, tegenover.

De Crowdfunding via VoorjeStadsie → Deadline 3 mei!

Luister hier ⬇️ of ga naar Spotify, Apple Podcasts or Overcast.

Lessen

Jochem: “Ik richtte me eigenlijk altijd al op thema’s waar anderen zich niet op richten.”
Beiden: “Al vanaf het begin hebben wij de dynamiek van grappen maken naar elkaar.”
Edwin: “Ik heb tijdens m’n studie 3x een tussenjaar genomen om te reizen en te bedenken wat ik wilde. Ik leerde daar veel, maar nooit het antwoord op die vraag.”
E: “In de sales is het vooral belangrijk relaties op te bouwen, vertrouwen weet te wekken, en oprechte interesse weet te tonen in hun problemen.”
E: “In elke cultuur werkt sales net een beetje anders. Nederlandse directheid wordt niet altijd gewaardeerd, en soms heb je meer tijd voor small talk nodig. Maar wat altijd goed werkt is jezelf kwetsbaar opstellen.”
J: “Ik ben films gaan maken met vrienden om me heen. Altijd eigen werk in eigen tijd.”
J: “M’n doel was om voor m’n 30e een speelfilm te maken. 3 jaar lang ging al m’n tijd en al m’n geld daarin. Hij is afgekomen. Maar nooit gereleased”
J: “Ik wist dat ik moest werken om dingen te bereiken. En ik wist ook dat ik iets grootsers wilde dan een grijs baantje. Ik moest en zou het afmaken.”
J: “Op een gegeven moment is het moment voorbij. Dan zit je er zo diep in dat je niet meer kan stoppen, maar ook niet meer meer kan vragen.”
J: “Op m’n 30e woonde ik weer thuis. Dat was wel een low point. Maar toch ben je ook zo weer opgekrabbeld.”
E: “Wat zie jij er uit?” J: “Wat zie ik er uit? Wat zie jij er uit?!”
E: “Zien dat Jochem zo zijn passie volgde was echt een eye-opener voor me. Het maakte m’n sales werk daarmee onhoudbaar.”
J: “Net als toen in de filmwereld, met een beetje geld op de bank maakte ik de sprong om volledig het hout in te gaan.”
E: “Ik was er elke dag en werd met de dag enthousiaster over het idee. Ik heb me er tussen gewerkt.”
J: “De uitdagingen die ik al voor me zag werden telkens ingehaald door nog grotere.”
J: “We doen het in het echt allang 50-50. En dat gaan we ook officieel maken. Dat moet ook.”
E: “Ik had eerst de vrijheid ook nog wel nodig om los te weken van m’n oude werk en leven.”
E: “We vertrouwen elkaar in kern heel sterk. We weten van elkaar hoe belangrijk dit project voor ons zijn. En we zijn heel eerlijk en direct naar elkaar. Naast de overeenkomsten in karakter zijn we qua vaardigheden heel verschillend.”
J: “Het heeft even geduurd voordat de gemeente erachter was dat ze de gebouwen op ons terrein niet hetzelfde moesten behandelen als grote flatgebouwen.”
E: “Het was wel een moeilijke stap om de crowdfunding op te zetten. Het voelde als onze hand ophouden. Maar meer dan het geld, de reacties die we krijgen zijn zo hartverwarmend.”
J: “De onvoorspelbaarheid blijft moeilijk. Je denkt dat je heel goed weet wat je aan het doen bent. Maar telkens gaan dingen anders.”
E: “We zitten nu al in de fase waarbij ik elke keer als we aankomen ik me trots voel.”