In deze aflevering is Anke van Donkersgoed te gast. Anke is mede-oprichter van Breekjaar. Een tussenjaar voor jongeren die na de middelbare school nog niet weten wat ze willen. Dat zijn we toch eigenlijk allemaal. Het opzetten en het runnen ervan is een flinke reis geweest; vol avontuur, ups en down.

In dit gesprek hebben we het over een balans vinden tussen gezamenlijk eigenaarschap en een wirwar van meningen aan de ene kant, en hiërarchie en een strakke lijn aan de andere kant; over hoe je keuzes maakt vanuit je wijsheid; en over hoe je rol verandert en je na ruimte in te nemen ook afstand kunt creëren en ruimte kunt geven.

En we hebben het over nóg veel meer. Anke is een bom van energie en vult het gesprek tjokvol wijsheid. Ze werkt vanuit veel vertrouwen en begint vanuit overvloed. En ook de moeilijke momenten van de rollercoaster schuwt ze niet. Heel erg bedankt Anke, voor het knappe staaltje werk, de inzichten die je deelt, en voor je hele zijn. Veel plezier met luisteren. Hier is Anke.

Anke van Donkersgoed

Breekjaar

Breekfonds & het onderzoek: Een Breekjaar van Betekenis.

Breek Academy

Luister hier ⬇️ of ga naar Spotify, Apple Podcasts or Overcast.

Lessen

M’n bedrijf voelt ook als een kindje, waarmee we met Breekjaar ook nog een soort moederschoot voor veel jongeren zijn. Mijn grote schoot aan moederenergie komt dus wel tot haar recht.
Pianomuziek gaf veel gevoel in het huis. Een stroom van ontspanning.
Vroeger wilde ik arts worden. Dat was toen mijn beeld van hoe je iets voor iemand kunt betekenen.
Ik was niet intrinsiek gemotiveerd, gedesillusioneerd na m’n studie, bezig met wat anderen van me dachten en ging over al m’n grenzen heen. Op een dag viel ik opeens om.
Nadat alles eruit was wat eruit moest, voelde ik heel veel liefde in mezelf en verbinding met het leven. Daar ging een creatiekracht aan.
Mensen gingen aan op Breekjaar omdat iedereen vond dat dit miste. Een plek waar ook de sociaal-emotionele ontwikkeling plaatsvindt en dat leren weer iets moois wordt.
Doordat iedereen kon meedenken en vormgeven voelde iedereen zich ook eigenaar. Maar daardoor kon het ook een wirwar van meningen worden.
We wilden alles samen doen, maar hoe wars we er ook van waren, we hadden ook hiërarchie nodig. Dat wilden we niet perse, maar we voelden de noodzaak wel.
Het kan zoveel prettiger werken wanneer er helderheid is over wie waar over gaat en je elkaar daarop kunt vertrouwen.
Op een moment van onzekerheid, zei Patrique me dat er niemand anders dit kon doen. Niet vanwege m’n ervaring, maar omdat ik het bén. Slimmer maakte niet bezielder.
Ik kan vooruit zoomen en zien wat er nodig is. En dan weer terug naar het nu om te bepalen er nu moet gebeuren.
Ik probeer m’n keuzes vanuit m’n wijsheid te maken: Luisteren naar m’n gevoel, maar ook onderscheiden wat van mij is, wat is van de ander en wat wil de organisatie?
We waren in het begin nog jong en gingen er helemaal voor. We gingen in Breekjaar ook ons eigen proces aan. Nu nemen we ons menszijn wel mee, maar scheiden het meer en daardoor zijn we juist veel dienstbaarder.
Volleeg noemen we dat: Helemaal voldaan en helemaal leeg.
Wie ben ik? Wat kan ik? Wat wil ik? En hoe maak ik keuzes?
Moeder worden heeft me meer geaard. Ervoor werkte ik nog steeds best wel veel. Erna had ik veel minder tijd dus moest ik strenger zijn waar ik m’n tijd aan besteedde. Wat is nu de essentie? Wat moet ík echt doen en wat niet.
Een mooie balans is eerst buffelen om waar te maken wat we belooft hebben en samen in het team te zitten. En dat dan draaiende kunnen krijgen om weer vrij te kunnen creëren.
Het moeilijkste was misschien wel - vanuit de totale betrokkenheid - te realiseren dat Breekjaar toch ook zonder mij kon bestaan. Sterker nog, als ik mezelf zo belangrijk maak dan sta ik de organisatie juist ook in de weg.