Jip de Ridder is een van de oprichters van Commoneasy - een alternatieve arbeidsongeschiktheidsverzekering voor ondernemers. We praten over het ontstaan van het idee; over het verschil in mensbeeld dat hieraan ten grondslag ligt; over hoe Jip keer op keer toch door blijft gaan, ook wanneer er ogenschijnlijk onoverkomelijke "Nee's" op z'n pad komen; en over burn-out en zijn ontwikkeling daarin.

Lessen

Het klonk eerst een simpel idee om even te maken, maar het bleek een eindeloze marathon.

Mensen willen juist heel graag helpen. Het is een kleine moeite en geeft grote voldoening.

Mensen bestaan niet los van elkaar. Je kunt alleen een individu zijn wanneer je de veiligheid van een gemeenschap hebt.

Waarom denken we in de economie dat we allemaal rationele winstmaximaliserende wezens zijn, en zien we in de psychologie dat we elkaar constant pleasen.

Ik denk simpel. Ik bouw gewoon iets voor hoe mensen echt werken/floreren.

Ander mensbeeld: Mensen deugen en zijn onderling afhankelijk

De rollercoaster en groei van Commoneasy bleek zo verweven te zijn met m'n eigen persoonlijke ontwikkeling.

Voor jezelf zorgen maakt dat je bedrijf beter kan gaan.

Ik ging eerst de grootste risico's testen

Communities zijn heel goed in staat zichzelf te managen. Echter, daarvoor is nodig: bewustzijn van de spelregels, meerdere speelrondes, belang aan reputatie, communicatie, individueel belang bij het geheel, en afbakening van de groep.

Ook al is de verleiding er, je moet regels niet bouwen op de uitzondering.

Je MOET een goed team hebben.

Om verder te komen met je stakeholders moet je hun taal leren spreken.

Hoe innovatiever je idee of meer je moet uitleggen aan je klanten. Dat kan ook balast zijn.

Een harde nee is simpelweg een nieuwe uitdaging op de weg vooruit.

Werken vanuit boosheid is niet productief. Je moet het omzetten in energie om bij te dragen.

Het voelde voor mij als een zwakte van m'n opgebouwde systeem als zelfs de oprichter om hulp moet vragen.

Ik was een slaaf van m'n eigen idee. M'n drive was enorm en alles raakt ondergeschikt.

Een marathon kun je niet uitsprinten. Je moet rust houden en die zorgt ervoor dat het leuk blijft.

Bij rust komen de inzichten uit de onverwachte hoek. Vanuit een staat van rust kun je creëren.

Je hebt én alleen zijn nodig én afhankelijkheid.

Ik wilde niet de zwakke schakel in de missie zijn.

Passie en een drive zijn ook levensgevaarlijk.

Je bent zelf net zo belangrijk als je idee. Het moet ook jou gelukkig maken.

Ik definieer nu succes al de mate waarin ik kan teruggeven.

Als je zelf niet congruent bent en niet doorhebt waar je gelukkig van wordt dan wordt je bedrijf ook niet succesvol. Je bent dus zelf verantwoordelijk voor je eigen succes. Je ontkomt er dus niet aan om aan jezelf te werken.

Ik manage mezelf op input. Daar heb ik controle over.

Ik denk steeds minder dat ik het zelf het beste kan doen. Ik wil samenwerken en andere mensen laten meebouwen.

Ik spreek direct uit wat de intentie en belangen zijn. Dan is het meteen duidelijk wat het doel is wat niet gaat werken.