In deze aflevering is Lotte de Jong te gast. Lotte ontwerpt met haar STUDIO &lotte ruimtes die zorgen voor interactie en ervaringen die je bij blijven.
In dit gesprek hebben we het over het droombedrijf dat zij wilde creëren en hoe ze merkte dat toen ze daar dichterbij kwam het niet resulteerde in het leven wat ze wilde leiden. We praten over hoe die realisatie tot stand kwam, hoe ze daarmee om is gegaan, en hoe ze haar bedrijf nu aan het inrichten is.
Lotte ontwerpt allereerst ruimtes om van te smullen. Toen ik door haar portfolio bladerde dacht ik continu "dat wil ik ook". Daarnaast ben ik erg onder de indruk van de zelfverzekerdheid in haar denken en over hoe ze vertelt over haar weg en haar keuzes. Ik denk dat haar pad er een is waar veel freelancers die mensen aannemen tegenaan lopen. Dus ik denk dat je hier veel aan hebt.
Giveaway: Vond je dit nou een leuk gesprek en denk je "dit deel ik graag online". Tag dan De Gebakken Peren even. Onder degenen die het delen, verloot ik als bedankje een exemplaar van een van Lotte's boekentips: 'De Keuze' of 'De Kracht van Kwetsbaarheid'. Of als je liever een ander boek uit m'n online Boekenkast hebt dan kan dat natuurlijk ook.
Veel plezier met luisteren! Hier is ze.
Lotte's droomklanten. Help jij haar eraan?
Een merkactivatie opzetten voor Mona.
Écht nieuwe producten op de markt zetten. Een pop-up stand op Lowlands voor merken als merken als Heineken of Apple.
Of op Utrecht Centraal een hele vette digitale interactie te ontwerpen voor interactie en levendigheid.
Bijbehorende blog: The Lever Model for Freelancer Growth
Lessen
Van jongs af aan heb ik ingeprent gekregen "als je hard werkt dan lukt het".
Ik nam ontslag en nam een sabbatical, in Nederland. Dat vond m'n omgeving wel even raar.
M'n eerste opdracht was meteen best een grote. Om vertrouwen te creëren voor de klant heb ik toen mensen om me heen georganiseerd.
De kracht van m'n studio is wel dat ik zelf blijf ontwerpen. Het uitvoeren en de realisatie van het ontwerp kan ik uitbesteden.
Projectmanagement en Ontwerp zijn twee verschillende kwaliteiten die ik beide bezit, maar qua energieën moeilijk kan combineren.
Om het uit te besteden moet ik goed uitleggen wat m'n plan is en wat de bedoeling is. Dan kan iemand best zelfstandig uitvoeren en hoef ik niet teveel te managen. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ik test dat door snelle terugkoppelmomenten in te plannen.
Ik wil zowel voor musea als voor standbouw en evenementen. De wereld zegt me dat ik moet kiezen. Maar ik wil én echte verhalen kunnen vertellen (waar de corporate van kunnen leren); én dat snelle en brutalere van corporates (waar musea van kunnen leren).
Ik combineer die 2 door telkens maar 1 tentoonstelling tegelijkertijd te doen. Deze projecten zijn een lange rit met veel denktijd. En de commerciële projecten gaan sneller. Dit lijkt misschien tegenstrijdig maar is ook een hele fijne mix van korte projecten en lange termijn werk.
Mijn droom was heel helder: Ik wilde een bureau hebben van ongeveer 8 man. Het lijkt me tof om een team te hebben onder 1 dak waarmee we van a tot z kunnen leveren. En 8 is nog overzichtelijk, ik wil niet té veel managen en wil iedereen nog kunnen kennen.
Toen ik 4 mensen had aangenomen, merkte ik dat ik een andere rol kreeg. Ik ontwierp te weinig en was vooral bezig met klanten, medewerkers, managen en deadlines. Ik werd een soort vliegende keep en had niet meer de vrijheid en rust om in een 'ontwerpbubbel' te gaan.
In principe had ik wel de mogelijkheid het anders in te richten. Maar ik wilde het goed doen, voor m'n medewerkers, en daardoor kwamen er heel veel randzaken bij die heel belangrijk leken. En opdrachtgevers wilde toch altijd even met mij spreken. Ik begon eigenlijk pas aan het eind van de dag aan m'n eigen werk.
Toen ik ging rondvragen hoe anderen dit deden, merkte ik dat voor anderen sommige dingen gewoon minder belangrijk waren, of dat het bedrijf gewoon minder menselijk werd.
Ik besloot het anders te doen. Vrij radicaal. Ik verloor plotseling een paar mensen in m'n omgeving. Verlies en rouw maakte dat ik stilstond bij de vraag of ik m'n leven wel zo wilde inrichten. En hoe ik het toen deed was niet mijn droom. Mijn droom was en is mooie dingen ontwerpen.
Ik zag 2 opties. Optie 1 was nog een paar jaar zo door te gaan, om dan hopelijk een directeur aan te nemen die mijn toko zou runnen zodat ik kan ontwerpen. Of optie 2, ik ga weer terug naar 0 medewerkers en ga bekijken hoe ik het zelf wil. En verlies veranderde mijn besef van tijd. Ik wilde niet wachten, het moest nu anders.
Alles wat goed gaat daar leer je niks van. Je leert tijdens het vallen en opstaan.
Ook al was het anders dan het beeld dat ik had, de switch was niet ingewikkeld. Als ontwerper wist ik al dat ik goed moet luisteren naar m'n gevoel en dat je gewoon je koers kunt wijzigen als dat nodig is.
Als ontwerper had ik al om leren gaan met de pijn dat het met vallen en opstaan gaat.
Nu wil ik een team bouwen met mensen die allemaal andere kwaliteiten hebben dan ik. Niet meer een groot bureau, maar de one-man-show Lotte, met een ondersteunend en in m'n kracht zettend team om me heen.
Mijn ontwerpstijl is niet een specifieke visuele stijl, maar mijn stijl is me heel sterk verplaatsen in de eindgebruiker.
Ik zet vaak dubbele deadlines. Een interne en een externe. Ook al weet ik het, werkt het wel.
Soms is de beste stap in het ontwerpproces om te stoppen en het even los te laten.
Links
Paul Graham - Maker's Schedule, Manager's Schedule
Studio George (me) - Two types of entrepreneurship: The Freelancer and the Entrepreneur
