In deze aflevering is Sophie Wartenbergh te gast. Sophie is mede-oprichter van de Regeneratie Coöperatie, een groep ondernemers, wetenschappers, activisten en kunstenaars die zich inzetten voor een gelijkwaardige wereld waarin alle mensen zichzelf zien en gedragen als onderdeel van de natuur.
In dit gesprek hebben we het over hoe je door middel van hoop, kwetsbaarheid en zachtheid mensen helpt uit de impasse van een te grote en complexe uitdaging te komen; over het tot bloei laten komen van je innerlijke leider als die in je jeugd een back seat gekregen heeft; en over het vinden van de vorm voor je organisatie als ook dat anders moet.
Sophie verstaat de kunst om de complexiteit te vertalen naar concrete en behapbare stappen. En daarbij de zachtheid om een handreiking te doen, terwijl ze als geen ander de urgentie ziet en ervaart. Heerlijk om op dat niveau en op die manier in gesprek te zijn. Dank Sophie! Op naar een regeneratieve beweging!
Luister hier ⬇️ of ga naar Spotify, Apple Podcasts or Overcast.
Lessen
Mijn ouders waren altijd in gesprek. Ze gingen de diepte in: over filosofie, ethiek en over het leven. Dat heeft me gevormd, altijd de diepte in willen gaan.
We verhuisden naar Texel toen ik 8 jaar was. De fysieke ruimte daar om me heen was belangrijk voor me.
Ik ben heel gevoelig voor het gevoel van een ruimte; voor de omgeving, de sfeer en hoe ik me daartoe verhoud.
Ik ben meer een leider dan een volger. Maar het leiderschap kwam pas tot bloei nadat ik het nare gevoel had verwerkt van pestgedrag uit het verleden.
Op de Gerrit Rietveld Academie leerde ik conceptueel denken en op de Academie van Bouwkunst leerde ik precies zijn.
De werkethiek van 80 uur per week hard werken is niet gezond voor mens en maatschappij.
De liefde die ik heb voor de wereld en mijn omgeving kan ik kwijt in de sociale en groene thema’s die we raken met de Regeneratie Coöperatie.
In de klimaatproblematiek zie je een enorme dissonantie. Het is iets heel groots. Dat maakt het moeilijk voor een individu om te bedenken wat je eraan kunt doen. Als je mensen bewust wilt maken van klimaatproblematiek zul je iets moeten doen aan de onmacht die mensen voelen en ze laten weten dat ze niet alleen staan.
We zagen allebei in regeneratie een soort duurzaamheid 2.0. Duurzaamheid wil een neutrale voetafdruk, en regeneratie wil de wereld beter achterlaten.
We hebben een initiatief uit Nieuw-Zeeland als voorbeeld gebruikt voor de manier van organiseren van de Regeneratie Coöperatie.
De twee belangrijkste vragen in het eerste jaar waren: Wat is regeneratie voor ons? En, hoe organiseren we ons op een regeneratieve manier?
We wilden zoveel mogelijk mensen, zo snel mogelijk, bij elkaar krijgen om samen aan regeneratie bij te dragen. Het is het ideaal wat ons verbindt.
We zijn een sociocratie waarin we zelfsturende teams samenstellen. Dit betekent dat je veel zelf moet doen en inzet moet tonen. Anders gebeurt er niks.
We willen ook het ongemak van het holistische laten zien. Regeneratie gaat over een ecologie van dingen, een ecosysteem. Een ecologie is per definitie meer dan een, dat betekent dat we veel dingen tegelijk te doen hebben.
Het opgeven van dingen is lastig. We zitten vast in een manier van denken die heel definitief is, terwijl er wel flexibiliteit is. We hebben nieuwe waardesystemen en houvast nodig om gedrag te veranderen en een kentering aan te gaan.
Bij regeneratie staat centraal dat we een symbiotische relatie moeten aangaan met de natuur.
Het heeft geen zin om mensen te wijzen waar ze naartoe moeten, maar we kunnen wel een handreiking geven en vragen heb je zin om met ons mee te gaan?
We zijn verhalenvertellers. Hoe we het verhaal vertellen en met welke insteek, verschilt per publiek. Het narratief wat in ieder verhaal terugkomt is kwetsbaarheid en zachtheid en de realisatie dat we are in deep shit en we moeten er samen uitkomen.
We zitten nu op een punt waarop we moeten gaan waarde in geld moeten vertalen, dat is lastig met de mensen die we aanspreken qua inkomen.
Dood is een enorm taboe in de Westerse wereld. Ik heb veel geleerd van mijn eigen onbekwaamheid hoe om te gaan met de dood van mijn moeder. We zouden zoveel meer stil moeten staan bij de dood tijdens ons leven, de dimensies die je niet meer direct ervaart.
Niemand is onsterfelijk en dat zet dingen in perspectief.
Links
Marina Abramovic - The Artist is Present. Over het voelen en dragen van ongemak en elkaar eens goed in de ogen kijken.
Boek: Merlijn Twaalfhoven - Het is aan ons
Boek: Daniel Quinn- Ishmael
