In deze aflevering is Wendy Grootscholten te gast. Wendy ontwikkelt met haar bedrijf Studio Playground merk en visuele identiteiten voor organisaties.

In dit gesprek hebben we het over de transitie van een eenmansshow naar een club met personeel; en hoe haar groei van ondernemer naar werkgever eruit zag. En we spreken over jezelf verliezen in een periode van drukte en hoe die stress soms nodig is om te ontdekken wat nu écht belangrijk voor je is. Met de gevolgen en lastige keuzes van dien.

Wendy is een geanimeerde professional, iemand met oog voor detail en een drive kwaliteit te leveren. Het was een rijk gesprek. Tussen de regels door liggen nog veel meer lessen verscholen dan die we expliciet aanstippen. Dank je wel Wendy, dat je hier dapper bent gaan zitten terwijl het nog rauw is. Veel plezier met luisteren! Hier is ze.

Wendy Grootscholten Linkedin

www.studioplayground.nl

Droomklant: Het neerzetten van een Merk en Visuele Identiteit voor een culturele instelling (musea, theater, etc).

Bijbehorende blog: The good thing about breakdowns

Lessen

Ik wilde altijd al voor mezelf beginnen, maar de concrete prikkel was dat ik steeds meer merkte dat ik bij m'n werkgever de projecten en het klantcontact op een eigen/andere manier wilde aanpakken.
Ik startte al met een netwerk, maar het duurde wel 3 jaar voordat het balletje écht ging rollen.
Ik ben eigenlijk pas op zoek gegaan naar medewerkers toen ik het zelf écht niet meer aankon. Alleen dat is eigenlijk te laat want diegene is er dan niet ineens.
Ik moet bij werving en samenwerkingen meer op m'n intuïtie vertrouwen, eigenlijk weet ik het meteen al.
Werkgeverschap is echt iets anders dan ondernemerschap. Opeens hoef je niet alleen zelf te weten wat er speelt, maar moet je dat delen. En je vindt niet een kopie van jezelf, je moet aftasten wat ze al kunnen en begeleiden waar niet.
Daarnaast nemen ze hun eigen ideeën, persoonlijkheid en ambities mee. Het is dan zoeken of en hoe dat goed past in het bedrijf dat jij wilt hebben.
Het is belangrijk genoeg aandacht en ruimte te hebben voor de mens achter de medewerker. Blijf in gesprek over wat die ander nodig heeft te groeien en een betere ontwerper te worden.
M'n eigen advies moet ik ook als leider voordoen. Als ik het zelf niet doe dan gelooft m'n personeel het niet.
De perfectionist in mij zou misschien anders willen, maar als het zo druk is en we doen nieuwe dingen, dan gaat het soms ook mis. Dat kan niet anders.
Toen het allemaal overliep moest ik een stap terug doen. Waar ging het mis? Die reflectie had ik nodig om weer scherp te krijgen wat ik nu eigenlijk zelf wilde met m'n studio.
Er gingen dingen door m'n handen glippen en ik had veel stress. Ik wilde mijn emotionele bagage niet neerleggen bij m'n personeel. Maar zij voelden dat toch. Ik had er eerder open over mogen zijn. Als ze begrijpen waar het echt vandaan komt dan valt bij hen ook een last van hun schouders af. Ze weten dan dat het niet aan hen ligt, maar bij mij lag. En het grappige is dat bij mij ook de druk er iets afging.
Ik zei ja tegen élke opdracht, ook tegen projecten die niet passen bij mijn ambitie. Nu zeg ik vaker nee. Dat is soms spannend. Maar zo is er nu wel ruimte om te doen wat past bij mijn ambitie.
Terugschalen deed even pijn. Maar de grootte van m'n bedrijf is niet essentieel voor m'n droom en kleiner geeft me nu de vrijheid om alleen het leuke werk te doen. Groeien hoeft niet altijd in omvang, het kan ook in diepgang.