In deze aflevering is Brad Vanstone te gast. Brad is de co-founder van Willicroft, het plantaardige kaasmerk dat hij 6 jaar geleden startte door te experimenteren in z’n eigen keuken.
Die sexy verpakkingen van een klein nieuw merk dat opeens in de supermarkten lag.
Ik benaderde Brad voor de podcast als fan van hun producten. Die smaakten simpelweg beter dan de rest en ze zagen er prachtig uit.
Toen we eenmaal in de studio zaten in augustus moest hij vooraf nog even wat kwijt.
Na 6 ongelofelijke jaren bouwen aan Willicroft, waren ze toen in de laatste stadia van de verkoop van het bedrijf.
Ze waren zó dichtbij om een zelfvoorzienend bedrijf te creëren dat winstgevendheid en positieve impact combineerde.
Een prestatie waar Brad terecht trots op is, ook zonder dat ze het uiteindelijke doel hebben bereikt.
Het is een inspirerend verhaal. We hebben het over het experimenteren in eigen keuken, naar verkoop op markten en het spel met inkopers van supermarkten.
Over de impact van zuivel, de goed georganiseerde industrie, de switch naar Mother Nature als CEO, en over de huidige staat van het plantaardige kaasschap.
En, over hoe het voor hem is nét niet zover te komen als de droom was.
Het siert hem dan ook dat hij geen goedweershow wilde opvoeren in de podcast, maar een open en eerlijk verhaal te delen.
Na het gesprek duurde de uiteindelijke liquidatie en verkoop van de recepten nog even, maar dat is intussen gebeurd.
Brad neemt de komende tijd om te reflecteren op de reis. Hierbij ook ons gesprek online, zodat iedereen van hun reis kan leren.
Dank je wel Brad, voor het open gesprek, en al jullie werk om het pad te banen voor een volgende generatie.
Veel plezier met luisteren!
Lessen
Mijn grootouders bestierden vroeger hun zuivelboerderij al met een holistische insteek. Dat inspireerde me en ik bracht daar veel tijd door.
Ik heb het altijd leuk gevonden om van het begin aan iets op te bouwen. Of het nou het organiseren van een clubavond was of het verkopen van blikjes cola op school.
Ik heb zoveel geluk gehad met de mensen waarmee we samenwerkten bij Willicroft. Mensen gaven echt om het project.
Er moeten gedeelde doelen en waarden zijn in je team om resultaat te halen. Bij Willicroft was een belangrijk doel: het willen creëren van iets wat een commercieel succes én duurzaam is.
Gebruik het Working Genius Model om behoeften en gaps te definiëren in je team.
Toen ik Willicroft startte was ik extreem positief. De sky is the limit en altijd het goede zien in mensen. Na 6 jaar ben ik iets realistischer.
Het is nuttig om je niet teveel zorgen te maken over het grotere geheel aan het begin van je reis, voor je het weet wil je ‘s ochtends niet meer opstaan.
In Nederland werd ik veganist. Ik hou van kaas en wilde die liefde niet loslaten, dus ging ik experimenteren. Kan je kaas plantaardig maken?
Ik vond het heerlijk om naast al het laptopwerk ook te kunnen experimenteren en te werken met mijn handen.
We verkochten onze vegan kaas in het eerste jaar vooral op lokale markten, waardoor we veel klantcontact hadden en snel feedback konden krijgen.
Ik werkte het eerste jaar nog 2 dagen naast Willicroft, vanwege de financiële onzekerheid.
Na een jaar gingen we opschalen: Van mijn keuken naar een professionele omgeving. We moesten de houdbaarheid verlengen en de recepten aanpassen voor grotere productieschaal.
Vanaf het opschalen was er de nieuwe rol van operationeel manager nodig, o.a. voor het opzetten van een B.V. & het optimaliseren van de supply chain.
Het was een grote leerschool. In het eerste jaar van grote productie moest de kwaliteit in de supply chain worden verbeterd en wilden we duurzaamheid verhogen.
Noten bleken hierbij niet ideaal. Deels was de besparing op CO₂ tov zuivel “slechts” een factor 2 beter (later maakten ze kaas van bonen en peulvruchten die een factor 2,5, 7 tot zelfs 25 beter waren dan hun vergelijkbare zuivelproduct).
Maar ook de supply chain van noten is heel inefficiënt en sociaal vaak schimmig. Niet goed te doen als je wilt opschalen én een goede actor wilt zijn.
Om in een supermarkt te komen heb je een bestaande connectie nodig óf echt heel erg opvallen.
We kwamen op de markt op een moment dat er veel ruimte in de schappen werd gecreëerd voor veganistische producten.
Je moet jezelf beschermen in de relatie met een retailer. Zij geven niet allemaal om de toekomst van jouw merk of om een lange en stabiele samenwerking. Het product kan zo weer uit de schappen gaan als het niet loopt, of als het wel loopt worden gekopieerd.
Toen we moeder aarde verkozen tot onze CEO vroegen we ons bij iedere beslissing die we namen: Wat is de impact op de wereld?
We zijn een B-Corp geworden, om ervoor te zorgen dat het bedrijf de goede duurzame koers blijft varen als Margot of ik er niet zijn. Je kan daar nog verder ingaan. Een golden share, zoals bij Patagonia of een coöperatie met de natuur als lid (zoöp) te worden.
De plantaardige industrie is geen trend, maar een oplossing voor langetermijnproblemen die er nu aan zitten te komen. Op het gebied van efficiëntie en organisatie kunnen we echter leren van de zuivelindustrie.
Voor de gevestigde orde - zoals supermarkten en zuivelindustrie - is verandering altijd spannender. Dat zit verandering in de weg.
De voedingssector werkt echt anders dan de techsector. Het is mensenwerk met complexe productieketens. Daar kun je niet dezelfde snelle groei en opschalen van verwachten als bij software.
Als ik opnieuw zou beginnen dan zou ik of niet voor retail maar voor food service kiezen; of kiezen voor een simpelere productgroep zoals boter.
Het is nu geen leuke periode. Maar ik heb het altijd met de beste bedoelingen gedaan en zo wil ik het ook afronden.
Ik wil me nu niet meteen committeren aan een nieuw project, maar eerst dit met aandacht afronden en reflecteren op de reis.
Links
Nieuwsbrief: Following the Footprints
Podcast/nieuwsbrief: Planet Critical
