In deze aflevering is Lisa Hu te gast. Lisa is de ontwikkelaar van het spel Terra Nova Minimaatschappij. Je spoelt aan op een eiland en daar komen problemen en zo filosofische vragen op je af, waar je samen uit moet zien te komen. Echt een kleine maatschappij.
Het spel biedt hiervoor verschillende hulpmiddelen aan, zoals meningmuntjes en doorvraagkaarten. Met Stichting Terra Nova zetten ze deze spellen met name in op scholen. Het traint kinderen op school dus in burgerschap. En veel directer, ze ervaren dat iedereen waardevol is en hoe je ruimte creëert voor iedereen.
In dit gesprek hebben we het hoe ze het spel heeft ontwikkeld zodat de spelers ervaren dat "wij het nu voor het zeggen hebben". We bespreken Lisa's doorzettingsvermogen vs koppigheid bij het ontwikkelen van het spel en het opzetten van een gezonde stichting met een team. Ook hebben we het over haar ideale rol, kwaliteiten en valkuilen – en ja, ook over taart.
Lisa heeft een sterk moreel kompas en een tomeloze passie om bij te dragen aan een betere samenleving – een samenleving waarin we samen problemen oplossen én naar elkaar omkijken. Op naar een wereld met meer doorvraagkaarten! Dank je wel Lisa voor dit mooie gesprek en al je werk.
Veel plezier met luisteren, hier is Lisa Hu van Stichting Terra Nova.
Lessen
Ik wilde heel graag een goed kind zijn en gezien worden als iemand die het goed bedoeld. Dat heb ik nog steeds in mijn werk. Ik word graag aardig gevonden.
Ik hou niet van commercie en marketing, dat past niet bij me.
Doordat ik met het dialoogspel (Terra Nova Minimaatschappij) zoveel mensen sprak over hoe zij vonden dat de wereld moest zijn, merkte ik dat ik geen taal en tools had om uit te spreken wat ik ervan vond. Sociologie was daarin een uitkomst.
Onze maatschappelijke vraagstukken zijn eindeloos complex. Het is handig om een toolbox te hebben hoe je daarmee om kunt gaan.
Veel afgestudeerden van de Design Academy gingen gelijk ondernemen. Bij de opleiding sociologie was dat niet zo. Je kreeg daar veel tools om te analyseren, maar niet per se om te dóen.
“Soms wordt iets pas logisch als je er al een hele tijd mee bezig bent.”
Het ontwikkelen van het dialoogspel was een flink traject. Veel testen met de doelgroep: Een combinatie van fysiek materiaal meenemen en allerlei vragen stellen om te zien hoe kinderen in gesprek en aan de slag gaan.
Een grote vraag was: “Hoe ontwerp je het materiaal en de inhoud zo, dat iemand snapt: Wij hebben het nou voor het zeggen”?
In klassen waar we vaker komen met het spel wordt er meer doorgevraagd, ook zonder dat ze de doorvraagkaarten hebben.
Minisamenlevingen zijn overal: een school, een klas of een bedrijf met een eigen dynamiek.
De consequenties van ons gedrag in het ‘echte leven’ liggen vaak te ver van ons af. We overzien ze niet.
Ik zou willen dat doorvraagkaarten bestonden in het ‘echt’, zodat meer mensen voelen dat ze gehoord mogen worden.
We hebben in onze samenleving gekozen voor systemen die sommige dingen meer belonen dan anderen: clicks, kortetermijndenken. Daar kun je je vraagtekens bij zetten.
We maken ons hard voor kinderparticipatie met goede opvolging daarvan. Wat gebeurt er vervolgens met de inbreng? Dit is ook een belangrijk punt bij een burgerberaad. Leg vast wat er gebeurd met de uitkomst.
Het omslagpunt om een stichting op te richten was toen ik me realiseerde dat veel anderen wilden dat dit spel echt werd.
Met een crowdfundingsactie en de winst van de ASN Wereldprijs, heb ik stichting Terra Nova kunnen oprichten. Zonder geld was het niet gelukt, en tegelijkertijd was dit een ongelofelijke waardering.
“Ik kan niet zo goed stoppen en dingen loslaten, maar dat heeft wel de levensvatbaarheid van Terra Nova betekend.”
Er zijn zaken waar we nog financiële stappen willen zetten, zoals een pensioenvoorziening. Een B.V. oprichten kan ik echter niet verantwoorden voor mezelf.
Ik ben graag creatief directeur, maar het is nooit mijn passie om alles heel zakelijk uit te denken. Ik zoek mensen die mijn kwaliteiten aanvullen.
De kritische meedenker is mijn favoriete rol. Op dingen schieten.
Ik word vaak gezien als ‘meisje’. Dat helpt niet om als volwaardig te worden gezien in mijn ondernemersrol.
Taart staat voor mij symbool voor het verdelingsvraagstuk. Als een persoon mag kiezen en een ander mag delen, dan weet je zeker dat iedereen erachter staat.
Links
Sluier van Onwetenheid - John Rawls
Kitten of vluchteling? - Tina Fariteh
Women on Waves - Rebecca Gomperts
Jelmer Mommers - Zo kan het onderwijs kinderen wél tot kritische burgers opleiden